کد مطلب:77585 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:109
یعنی از خطبه ی دیگری است كه جاری مجرای خطبه ی سابق است در خبر دادن از زمان آینده: «و ذلك یوم یجمع الله فیه الاولین و الاخرین لنقاش الحساب و جزاء الاعمال، خضوعا قیاما، قد الجمهم العرق و رجفت بهم الارض، فاحسنهم حالا من وجد لقدمیه موضعا و لنفسه متسعا.» یعنی روز قیامت روزی است كه جمع می كند خدا در آن روز اولین و آخرین از خلایق را، از برای مناقشه و تدقیق در حساب و جزای عملهای ایشان، در حالتی كه خلایق خاضع و فروتن و ایستاده باشند، عرق از پیشانی ایشان جاری باشد بر دو صفحه ی صورت ایشان، تا به كنار لب ایشان كه موضع لجام است در حیوانات، كه گویا لجام زده شده اند به عرق و بلرزاند ایشان را زمین از زلزله ی خود، پس نیكوترین ایشان در حال كسی است كه یافته باشد از برای پاهای علم و عملش مكانی در آن روز و از برای نفس خود، به حسب ملكات جمیله و اخلاق حسنه، مكان واسعی در آن روز، پس كسی كه پای علم و عمل او در جایی برقرار نیست و به حسب ملكات و اخلاق در مكان تنگی محبوس و مقید است، بدا به حال او. [صفحه 510] منها یعنی بعضی از آن خطبه است: «فتن كقطع اللیل المظلم. لا تقوم لها قائمه و لا ترد لها رایه، تاتیكم مزمومه مرحوله، یحفزها قائدها و یجهدها راكبها. اهلها قوم شدید كلبهم، قلیل سلبهم.» یعنی در زمان آینده فتنه ی عظیمی مثل پاره ی شب تاریك كه مقاومت[2] نكند مر او را بر جا ایستاده و برنگرداند او را علم لشكری. می آید به نزد شما مثل ناقه ی مهار كرده و جهاز گزارده، به شدت براند او را كشاننده ی او و تند بدواند او را سوار بر او، اصحاب آن فتنه گروهی باشند كه بسیار باشد حرص ایشان و اندك باشد ربایندگی ایشان، یعنی جرات ایشان. «یجاهدهم فی سبیل الله، قوم اذله عند المتكبرین، فی الارض مجهولون و فی السماء معروفون.» یعنی جهاد می كنند با ایشان در راه خدا گروهی كه خوار باشند در نزد متكبرین، در زمین مجهول القدر باشند و در آسمان مشهور باشند به جلالت قدر و عزت. «فویل لك یا بصره عند ذلك من جیش من نقم الله لا رهج له و لا حس. و سیبتلی اهلك بالموت الاحمر و الجوع الاغبر.» یعنی پس وای از برای تو باد، ای ولایت بصره در نزد آن زمان، از سپاهی از عقوبت خدا كه غبار سم اسب نداشته باشند و صدای اسلحه نداشته باشند و زود است كه مبتلی گردند اهل تو به مرگ سرخ كه قتل به شمشیر باشد و گرسنگی غبارآلود، یعنی قحط و غلا. [صفحه 511]
و من اخری تجری هذا المجری[1].
صفحه 510، 511.